Hapkido

Deze all-round vechtkunst stelt de beoefenaar in staat om adequaat te reageren in allerlei bedreigende situaties. De eigen veiligheid en de veiligheid van derden staat bij hapkido voorop.

Vechtkunsten zijn lange tijd onderdeel van de Koreaanse cultuur. Net als andere natie waren er ook voor het Koreaanse schiereiland momenten waarop het zichzelf moest verdedigen tegen andere naties. De positie van Korea maakte dat het enerzijds als een culturele brug fungeerde tussen China en Japan, maar tegelijkertijd maakte de strategische positie het ook een gewild object voor veroveraars. Na de bezetting van Korea in de eerste helft van de 20ste eeuw, bleef er weinig over van Korea’s eigen martiale cultuur. Na de Tweede Wereldoorlog was het Choi Yong-sul die in de stad Daegu zijn, in Japan geleerde, vaardigheden begon te onderwijzen. Eerst aan een kleine groep studenten, maar al snel groeide de groepering en scholen werden geopend in andere steden. Sommige leerlingen begonnen met het toevoegen van technieken uit andere stijlen aan het originele materiaal van Choi Yong-sul. Zo werden bijvoorbeeld veel traptechnieken toegevoegd aan het curriculum van Choi.

Hapkido stijlen

Choi Yong-sul noemde zijn stijl eerst yawara. Voordat de naam hapkido in zwang kwam, werd de vechtkunst eerst hapki yusul en hapki yu kwonsul genoemd. Uiteindelijk zorgde de snelle verbreiding van hapkido ook voor een versplintering van hapkido in vele verschillende stijlen.
Sommige stijlen proberen zo dicht mogelijk te blijven bij het gene Choi Yong-sul onderwees. Andere stijlen hebben een liberalere benadering en onderwijzen ook de toevoegingen. In de jaren zeventig begon hapkido ook aan een opmars in de rest van de wereld. Koreaanse emigranten openden scholen in de Verenigde Staten, Hong Kong, Australië, Nieuw Zeeland en Europa. Er werd in Hong Kong zelfs een vechtfilm gemaakt met de titel ‘Hapkido’.

Hapkido technieken

Hapkido kent een wijd arsenaal aan technieken. Hapkido onderwijst een groot aantal trap- en stoottechnieken en combinaties van trap- en stoottechnieken. Tevens wordt lesgegeven in het verdedigen tegen deze aanvalstechnieken alsmede tegen allerhande vastpakkingen. Daarbij wordt gebruik gemaakt van gewrichtsklemmen, worpen en drukpunten (of een combinatie hiervan). Belangrijk daarbij is dat de leerling leert om niet te vertrouwen op de eigen fysieke kracht. De tegenstander kan immers fysiek sterker zijn. In plaats daarvan leert de hapkido beoefenaar om de kracht van de tegenstander te benutten om zo controle te krijgen over de tegenstander.

Wapens
Naast het ongewapende gevecht wordt ook lesgegeven in het verdedigen met een gewapende aanval alsmede het verdedigen met wapens. Als verdedigende wapens worden meestal alledaagse voorwerpen gebruikt. Denk bijvoorbeeld aan een korte stok, een wandelstok of een riem of touw. Hoe men zich het beste kan gedragen mocht men aangevallen worden door een gewapende persoon (bijvoorbeeld met een mes of stok) hoort tot het de lesstof na het behalen van de zwarte band.

NHF Hapkido

Hapkido zoals het wordt onderwezen in NHF scholen is sterk beïnvloed door hankido. Hoewel hankido is ontstaan uit hapkido, hebben de ontwikkelingen in hankido hun terug slag gehad op ons hapkido. Naast basistechnieken zoals valbreektechnieken, trap- en stoottechnieken, bloktechnieken en kennis van drukpunten wordt er veel gebruik gemaakt van gewrichtsklemmen en worpen om te komen tot een volledig zelfverdedigingssysteem.