Hapkido is een traditionele Koreaanse vorm van zelfverdediging (hosinsul in het Koreaans). Met traditioneel wordt niet bedoeld dat hapkido al heel oud is, maar dat hapkido een aantal typische Koreaanse kenmerken heeft.
Hapkido kent veel verschillende stijlen, en het is dan ook beter om de term hapkido te zien als een verzamelnaam van stijlen die veel met elkaar gemeenschappelijk hebben. Toch zul je ook van stijl tot stijl en soms van school tot school met verschillen te maken krijgen. Er is niet één internationaal overkoepelend orgaan voor alle hapkido stijlen, maar vrijwel elke stijl wordt door een eigen organisatie vertegenwoordigd.
Geschiedenis
De geschiedenis van hapkido begint bij grondlegger Choi Yong-sul. Hij maakte voor de oorlog in Japan kennis met het Daito Ryu Aikijutsu van Takeda Sokaku. Na zijn terugkeer naar Korea begon hij met lesgeven. Hij noemde zijn stijl eerst Yawara, maar later Hapki Yukwonsul, Hapki Yusul en uiteindelijk Hapkido. Veel geïnteresseerden bezochten Choi om kennis te maken met zijn stijl. Op deze manier verspreidde hapkido zich langzaam maar zeker over Zuid-Korea. Sommige leerlingen trainden langer met Choi, andere brachten ervaring met zich mee vanuit andere stijlen. Langzaam maar zeker ontstonden allerlei verschillende stijlen en organisaties.
Aikido
Een andere bekende Daito Ryu Aikijutsu leerling was Morihei Ueshiba, de grondlegger van het Japanse aikido. De betekenis van de beide woorden hapkido en aikido is precies hetzelfde. Toch gaat het om twee verschillende stijlen. Je zou kunnen zeggen dat het neven van elkaar zijn.
NHF
Hapkido wordt binnen de NHF aangeboden binnen het hankido curriculum. Tijdens de hapkidolessen ligt de nadruk op realistische zelfverdediging. Hankido zorgt voor de verdieping. De invloed van hankido is duidelijk zichtbaar in de ronde, vloeiende bewegingen.
Foto’s
Yeopchagi – Side kick
