Het Koreaanse alfabet, hangul, loopt als een rode draad door de technieken van deze unieke zwaardkunst. Aan de hand van dit schrift leert men de basistechnieken om het zwaard als wapen te beheersen.
Hankumdo (spreek uit als: han kom do) betekent; de Koreaanse weg van het zwaard. Deze zwaardkunst is ontwikkeld door grootmeester Myung Jae-nam en werd in 1997 tijdens de opening van de Internationale Hapkido Games aan het publiek geïntroduceerd.
Hangul
Hankumdo beoefenaars leren de diverse snij-, steek- en afweertechnieken aan de hand van het Koreaanse alfabet, hangul. Elke letter van dit alfabet kan worden ‘geschreven’ met een unieke combinatie van technieken. Hangul kent 24 letters, 14 medeklinkers (ja-eum) en 10 klinkers (mo-eum), een hankumdo beoefenaar leert dus ook 24 technieken. Op deze manier worden niet alleen de basis technieken getraind, maar leert men meteen hoe men deze kan combineren. Daarnaast is er ook aandacht voor het trekken en terugbrengen van het zwaard uit en in de schede.
Zwaarden
Er wordt tijdens de hankumdo training gewerkt met drie verschillende soorten zwaarden. De beginnende hankumdo beoefenaar traint met een houten oefenzwaard, mok geom genaamd. Vanaf eerste dan mag de hankumdo beoefenaar trainen met een aluminium zwaard, ga geom. Dit zwaard lijkt op een echt zwaard, maar is lichter en niet scherp. Vanaf vierde dan traint men met een echt zwaard, jin geom. Ondanks het feit dat men met een aluminium of stalen zwaard mag trainen, blijft het houten oefenzwaard toch vaak het geprefereerde trainingswapen. Soms wordt getraind met verzwaarde houten zwaarden, sojin mok geom.
Hankumdo bij de NHF
Hankumdo werd in 1996 door meester Ko Baek-yong in Nederland geïntroduceerd. Leraren van de NHF leerden de 24 letters van het Koreaanse alfabet en enkele basistechnieken. Tijdens trainingen in Korea werd de hankumdo-stijl die binnen de NHF wordt beoefend sterk beïnvloed door meester Han Si-hwan. Meester Han was een vroege leerling van Myung Jae-nam kuksanim met een sterke interesse in wapentechnieken. Tijdens zijn militaire dienstperiode gaf master Han hapkido lessen. Op dezelfde basis werden ook kumdo (kendo) lessen gegeven. Kendo was door de Japanners geïntroduceerd in Korea tijdens de bezettingsperiode. Op zoek naar een traditionele Koreaanse vorm van zwaard vechten kwam meester Han via een bevriende kendo leraar in het bezit van een boek over bongukgeom. Dit boek bevat beschrijvingen van traditonele Koreaanse zwaardvormen en is samen met de muyedobotongji één van de weinige Koreaanse werken over zwaardtechnieken.
Boeken
Deze boeken beschrijven met name hoe een zwaard gehanteerd dient te worden als wapen op het slagveld. Een groot verschil met hoe een zwaard gebruikt wordt in bijvoorbeeld een duel. Dit verschil in benadering zorgt uiteraard ook voor een verschil in uitvoering van de techniek. Waar bij een duel juist het ‘one strike-one kill’-principe wordt nagestreefd, blijft men in een veldslag juist voortdurend bezig en moet men constant op de hoede blijven. Dit resulteerde in een veel vloeiendere vorm van hantering van het zwaard in Korea tegenover de strakker ogende zwaardkunsten uit Japan, waarbij tevens veel meer etiquette komt kijken.
Veel mensen zijn zich niet bewust van dit verschil tussen Koreaanse en Japanse zwaard krijgskunsten en de enorme invloed van Japan op het Koreaanse kumdo tijdens de bezetting (1910-1945) heeft de traditionele Koreaanse zwaard vechten bijna in de vergetelheid gedrukt.
Voortzetting
Het is meester Ko Se-hwan die in de laatste jaren van meester Han’s leven het meeste geleerd heeft van deze meester en ook veel over zijn stijl heeft opgeschreven. Via Ko Sehwan probeert de NHF de stijl van meester Han te bewaren en door te geven aan de volgende generaties. Meester Han Si-hwan stierf in augustus 2005 aan de gevolgen van een beroerte. Meester Ko Se-hwan ziet het als zijn taak om de stijl van meester Han voor te zetten en te onderwijzen.